Een wereld waarin beelddenkers buiten beeld staan.

“In het begin was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God.”

~ Het best verkochte boek over persoonlijke ontwikkeling van de afgelopen 2000 jaar.

Als we kijken naar de afgelopen twee millenia, dan zien we dat het beeld slechts een ondersteunende rol had in de maatschappij. Heilige teksten, wetboeken en de uitvinding van de drukpers gaven het woord de oppermacht.

De maatschappij werd ingericht op de rechter hersenhelft. Tijdens je eindexamen werd je beoordeeld op je naamvallen, je Franse mondeling of zelfs je SE Latijn en Grieks. Maar slagen op je geschilderde portret, die zelfgemaakte stoel of dat kleibeeldje was niet aan de orde.

Kortom...

De afgelopen 2000 jaar had het beeld niet het laatste woord.

Grote kans dus, dat jij je als Artist - als beelddenker en doener - niet begrepen voelde. Want voor een aquarel kun je geen tien scoren. Sterker nog, het doet niet eens mee in de beoordeling.

Nu - in de 21e eeuw - zien we dat ook in den beginne van AI er eerst het woord was. Pas later - toen alle processoren op volle toeren draaide, kwam Midjourney. Een AI die ook beeld kon genereren, in eerste instantie op basis van een woordelijke beschrijving.

Maar wat als blijkt, dat de meest wezenlijke ervaringen met geen pen te beschrijven zijn? Want hoe leg je de smaak van citroen uit aan iemand die deze nooit gegeten heeft? Hoe leg je verliefdheid uit aan een kind? En hoe beschrijf je de diepe stilte, die je kunt horen als je alleen in de natuur bent?

Begrijp me niet verkeerd. Ik plaats het beeld niet boven het woord. Wel hoop ik met dit betoog woorden te geven aan hoe het met de beeldende wereld gesteld is.

Nu ik dit schrijf is het bijna 2025. En zien we - misschien wel voor het eerst - dat het beeld weer op gelijke voet met het woord begint te komen. Want Generatie Z is de beeldgeneratie. In no time plaatsen we een Story, een Reel of genereren we een plaatje met AI.

Dus ja. Het beeld komt weer in beeld.

En toch is er nog werk aan de winkel.

Want als we kijken een beeld waar mensen al honderden jaren voor in de rij staan, dan hebben we het over de Mona Lisa. Een schilderij waar 4 jaar aan is gewerkt. Waar 40 lagen verf maanden moesten drogen. Een enkele visual waar zoveel visie in zit, dat eenieder het schilderij op zijn netvlies kan krijgen.

Dit verhaal is een ode aan beelddenkers die hun eigen succes niet voor zich zien. Voor eenieder die mag inzien, dat beeldmakers niet langer buiten beeld staan. En volop hun artistieke aanleg mogen verzilveren.

Mijn naam is Marenthe. En mijn missie is om beeldmakers en -denkers in beeld te brengen.